Tiramisu jest super, ale kto powiedział, że my nie mamy równie dobrego ciasta bez pieczenia? Kolejny przepis, który tak jakoś do mnie dotarł, pocztą pantoflową, najpierw do Macieja, kolegi mojej siostry, a potem do mnie. Ciasto jest po prostu genialne, nie wymaga pieczenia, a jego przygotowanie nie zajmuje dużo czasu. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest dużo pracy, ale właściwie najwięcej zajmuje ugotowanie kremu budyniowego, reszta to już jak zabawa w klocki, dziecinnie prosta. Jeżeli będziecie mieć zupełnie mało czasu, możecie ewentualnie kupić gotowy krem, bez gotowania, miksuje się go tylko z mlekiem. To wprawdzie nie to samo, ale jakieś pocieszenie dla tych najbardziej zabieganych.

© Mariola Streim

Pierwszy raz spotkałam się z musli będąc w Niemczech, na początku lat 90. No i jakie wrażenie? Hmm... no niby zdrowe i trzeba jeść codziennie rano i w ciągu dnia najlepiej bez przerwy popijać wodę mineralną, gazowaną. Brrr. No nic. Myślę sobie, może rzeczywiście, nasze herbatki to już staromodne niesamowicie i wodą trzeba je zastąpić, a musli rzeczywiscie dobry wynalazek, bo w końcu wtedy wszystko, co było zachodnie nie podlegało krytyce. Jadłam to musli dzielnie, ale tak sobie po cichu myślalam, że właściwie te płatki są trochę jak jedzonko dla konia. Takie twarde... Ale co tam twarde, zdrowe! Jeszcze jakiś czas usiłowałam się do tego przekonać, po czym stwierdziłam, że koniec, kropka, ja się do musli nie nadaję. Minęło sporo czasu, aż kiedyś, znów będąc w Niemczech odkryłam płatki owsiane, którym żadne inne nie dorównują. Od tej pory postanowiłam robić własne musli i jego era nastała u mnie już na zawsze. Teraz to już po prostu standard, jak śniadanie, to musli.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Dziś jesienne danie, chociaż może nieco za wcześnie, bo pogoda jest jeszcze całkiem letnia. Jest oczywiście szybkie i smaczne, jak wszystkie moje dania tu prezentowane. O cenie już nie wspomnę, teraz jest sezon i na targu leżą całe góry kapusty, jest to warzywo tanie, smaczne i pełne witamin. Ja oczywiście dodałam klasycznie marchewkę, dodając wszystkiemu kolorowego akcentu i oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie zrobiła tego chociaż trochę na ostro. No to co tu dużo pisać, kapusta, jak kapusta, dopiero jak się ją ugotuję, to człowiek wpada w zachwyt i dziwi się, dlaczego właściwie nie gotuje jej częściej. Jest to bardzo prosta potrawa, ale czyż nie te proste, niby takie oczywiste dania są najsmaczniejsze?

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Spaghetti z porem? Ciekawa jestem, czy wy takie kombinacje macie w soim repertarze. Ja owszem, ale do tej pory robiłam por z sosem śmietanowym (przepis też kiedyś tu umieszczę), natomiast dziś przedstawiam wam wersję na ostro. Godne polecenia. Koszt takiego obiadu jest minimalny, nakład pracy prawie żaden, a jedzonko „palce lizać“. Jedynie z czym można mieć mały kłopot, to zielona pasta curry, którą kupiłam w niemieckim Metrze. Jeżeli nie znajdziecie takiej w polskich sklepach, możecie użyć kilku składników, które ją zastąpią lub napisać do mnie, mogę wam taką pastę zorganizować :-) Można ją stosować do wielu warzyw, oprócz zielonej jest też czerwona. Jest ona dość ostra, nic dla nieprzyzwyczajonych, ale można ją odpowiednio dozować, na początku wziąć malutko i zobaczyć, jaki stopień ostrości się lubi.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Przepis na spaghetti z porem

spaghetti
2 lub 3 pory
olej (jaki lubicie, można wziąć z oliwek)
zielona pasta curry (jeżeli nie macie, można wziąć zielone papryczki chilli, czosnek, trawę cytrynową, zmielone nasiona kolendry, zmielony kminek)
można dodać jeszcze pokrojoną na drobno czerwoną papryczkę chilli
sól

Ugotować spaghetti, w międzyczasie pokroić na cienkie krążki pora (wziąć tylko te jasne częśći łodygi) i wrzucić na gorący olej. Smażyć na wolnym ogniu, aż por będzie miękki i szklisty. Na koniec dodać pastę curry, posolić i ewentualnie dodać chilli.

Nie zniechęcajcie się, jeżeli nie będziecie mieć wszystkich składników. Por jest w smaku dość intensywny, jak użyjecie na początek tylko kilku ze składników, efekt też będzie już niezły. Warto spróbować. Mówię wam, jak spróbujecie, będziecie zachwyceni.

Ciekawe jest dla mnie spostrzeżenie, że często dania wegetariańskie, które gdzieś tam zamawiałam, były jakieś bez smaku, pozbawione przypraw. Czy ludzie myślą, że wegetarianie, to jakieś mimozy? Ja uwielbiam rzeczy ostre,
o zdecydowanym smaku i w Polsce nawet mi trochę tego brakuje. Nawet musztardy jakieś „diabelskie“ nie są dla mnie wystarczająco „diabelskie“ :-)

Dobrze, że ktoś, kiedyś wpadł na taki pomysł i wymyślił smoothie. Bo inaczej to co, taka sokowirówka? Osobiście nie przepadam, szczególnie za jej myciem :-) Poza tym połowę i to może nawet tę lepszą wyrzuca się. Może wy macie argumenty na rzecz sokowirówki, jeżeli tak, to mi napiszcie, może po prostu patrzę na to ze złej strony?
Natomiast takie smoothie... Co ja wam dużo będę pisać, też kiedyś myślałam:
tyle to roboty, tyle kalorii... A tu się okazuję, ze roboty prawie wcale, a radości pełno. I witamin też.
A co z tym, że niby takie rzeczy tuczą? Może i tuczą, ale powiem wam, że o wiele bardziej tuczą jakieś niezdrowe batoniki. Jedząc lub pijąc zdrowe rzeczy, nie ma się tyle czasu na jedzenie tych, które nie dają nam żadnego pożytku. No to się nagadałam, teraz do dzieła :-)

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Sezon na gruszki i ogórki w pełni, więc taka przekąska jest teraz idealna. Przepis znalazłam w książce „Finger Food“ (oryginalny tytuł: „The Essential Finger Food Cookbook“). Już kiedyś robiłam ten dip, przy okazji jakiejś imprezy i pomyślałam, że koniecznie muszę się tym z wami podzielić. Połącznie jest genialne, gruszka i ogórek pasują do siebie tak, że zaraz mi chodzą po głowie jakieś nowe pomysły, gdzie będę mogła to wykorzystać. Zachęcam was też do spóbowania. Strasznie mi dużo czasu zajęło pisanie tego wpisu, bo co chwilę biegam do kuchni, żeby sobie chrupnąć krakersa z dipem.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Proste, szybkie, smaczne. To klasyka w mojej kuchni. Brokuł, to bardzo zdrowe warzywo, podobno nawet znajdują się w nim substancje przeciwrakowe. Nie wiem, na ile jest to naukowo udowodnione, ale nawet jeżeli te właściwości nie są aż tak wspaniałe, to i tak zawiera witaminy, a przede wszystkim jest smaczny. Pojawi się tu jeszcze często, a dziś to tylko początek odsłon tego zielonego kwiatostanu.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Przepis na spagghetti z brokułem

spaghetti
2 małe cebulki
1 brokuł
olej
woda
sól
mogą być świeże zioła, na przykład oregano

Spaghetti ugotować według wskazówek na opakowaniu. W tym czasie wrzucić cebulki pokrojone w kostkę na rozgrzaną patelnię z olejem, smażyć, aż się zeszklą. W tym czasie obciąć wszystkie łodygi brokuła, tak, aby zostały tylko małe różyczki i dodać je do cebuli. Posmażyć chwilę wszystko razem, po czym dolać trochę wody i przykryć. Pod przykryciem smażyć jeszcze 5 – 10 minut od czasu do czasu mieszając.
Danie jest gotowe, jeżeli uznamy, że brokuł nie jest dla nas już zbyt twardy. Należy jednak pamiętać, że zbyt długie smażenie spowoduje utratę soczystego, zielonego koloru oraz części witamin.

Możemy podać z sosem, ja oczywiście polałam sosem do sałatki, dziś był czosnkowy. Nie należy się obawiać, że ciepłe danie polewamy zimnym sosem. Spróbujcie, a przekonacie się, że to jest OK :-)

Słuchajcie, nie ma to, jak poczta pantoflowa. Taką właśnie dotarł do mnie ten przepis. Otóż moja siostra dostała go od swojej koleżanki Danki, Danka dostała go... i tak dalej, jak ja to lubię. To jest chyba typowo polskie zjawisko, na każdej imprezie to samo: „ty, ale fajne ciasto, daj mi przepis...“ i już się zaczyna: „no co ty, to takie proste, bierzesz jajka, mąkę...“ i panowie już wiedzą, że mogą swobodnie przejść do swoich tematów, bo panie tego nawet nie zauważą. Tak... takie ciasta są rzeczywiście proste i pyszne. A szarlotka Danki jest rzeczywiście wyjątkowa i podobno nie może się nie udać (zapewniła Danka osobiście).

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Macie cykora przed cykorią, bo nie wiecie z czym to zjeść? Niepotrzebnie.
To bardzo łatwe do przygotowania i smaczne warzywo. Robię je dość często
i was też do tego zachęcam. Kiedyś trochę mi przeszkadzał lekko gorzki smak, podobno można się go pozbyć wkładając pokrojoną cykorię na kilka minut do ciepłej wody z dodatkiem cukru. Takie czary-mary, w które za bardzo nie wierzę, jak chcecie, to spróbujcie. Ja polubiłam ten lekko gorzkawy smak i uważam,
że w połączeniu, jakie wam tu zaprezentuję jest wręcz nieodzowny.
Oczywiście, nie muszę już wspominać o tym, że danie jest bardzo szybkie.

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

© Mariola Streim

Dzisiejsza inspiracja wzięła się z kolorów. Użyłam składniki o kolorach od pamarańczowego do fioletowego i wyszło z tego dzisiejsze danie. Bardzo smaczne. Czyż to nie jest piękne doświadczenie?

Kuskus bardzo lubię, nie tylko dlatego, że jest ultraszybki w przygotowaniu. Pasuje praktycznie do wszystkich warzyw i owoców, więc można teoretycznie jeść go codziennie (mówię teoretycznie), a ja o nim zawsze zapominam.
Nie wiem skąd wzięło się to moje traktowanie po macoszemu tego dobrodziejstwa, pewnie dlatego, że nie jest to rzecz, którą znam z dzieciństwa. Po raz pierwszy spróbowałam go u mojej tureckiej przyjaciółki (kiedyś ten jej przepis też tu umieszczę), od razu przypadł mi do gustu, ale pewnie nasze przyzwyczajenia odgrywają większą rolę, niż nam się wydaje. Dziś podjęłam walkę z tymi okropnymi stereotypami, które nas ograniczają i warto było.

Dzisiejsze danie jest, jak zwykle, szybkie i łatwe w przygotowaniu, a smaczne takie, że hej.

© Mariola Streim

© Mariola Streim